زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

دواعی نهی





دواعی نهی به معنی انگیزه های انشای نهی توسط ناهی است.


۱ - تعریف دواعی نهی



داعی یا انگیزه، عاملی است که انسان را به انجام عمل یا ترک آن فرا می خواند. دواعی نهی، هم چون دواعی امر، متفاوت می باشد: گاهی داعی نهی، زجر از فعل یا ترک آن است، مثل این که مولا بگوید: " لا تشرب الخمر " که داعی آن، ترک فعل _ شرب خمر _ است و گاهی داعی نهی، بیان قلّت ثواب است، مثل: نهی تنزیهی " لا تصلّ فی الحمام " که بر کمی ثواب نماز در حمام دلالت می کند، و گاهی ارشاد به مانعیت شی ء است، مثل: نهی از پوشیدن پوستین تهیه شده از پوست حیوان مرده در نماز، و دواعی دیگر.

۲ - داعی به انگیزه شخص آمر و ناهی بستگی دارد



داعی، به شخص آمر و ناهی بستگی دارد؛ یعنی آمر و ناهی بر اساس انگیزه ای که دارد، امر یا نهی می کند و مکلف در این جا دخالتی ندارد و تنها باید انگیزه مولا را دریابد و با توجه به آن به امتثال بپردازد.

۳ - پانویس


 
۱. المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج ۱، ص ۲۶۹.    
۲. اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج ۱، ص ۳۲۴.    


۴ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۷۱، برگرفته از مقاله «دواعی نهی».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.